The Travelling Emperor, Τereza Papamichali,

The Travelling Emperor

Με αφορμή το ανοιχτό κάλεσμα της ομάδας Φιλοπάππου για το project ‘Αλέξανδρος Ιόλας’

Το ζήτημα της βίλας Ιόλα, μαζί με το φαινόμενο της προσωπικότητας του Ιόλα, αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο έρευνας που απο πολύ νωρίς φάνηκε ότι δεν μπορεί εξαντληθεί με ένα σχόλιο ή έργο. Μέσα απο την έρευνα που κάναμε ως ομάδα, αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον ήταν η πληθωρικότητα του Ιόλα και οι πολλαπλές ζωές που φαινόταν να είχε ζήσει, μετακινούμενος συνεχώς και πάντα με τον χαρακτηρισμό ‘αμφιλεγόμενο’ σε ό,τι έκανε. Απ’ό,τι φαίνεται εκτός απο αυτήν την πληθωρικότητα τον χαρακτήριζε ένα τυχοδιωκτικό πνεύμα και ένα δικό του σύστημα ηθικής που αναμφίβολα συγκρούονταν κατα καιρούς με τις τρέχουσες κοινωνικές αξίες. Ακολουθώντας τις διαδρομές που έκανε και τις ταυτότητες που άλλαξε, μέσα απο το βιογραφικό του και απο συνεντεύξεις συνεργατών και φίλων του, και προσπαθώντας να καταλάβω ή τουλάχιστον να αποκτήσω μια δική μου γνώμη για το φαινόμενο Ιόλας και την φιλοδοξία του για την βίλα Ιόλα, ερεύνησα τρεις προσωπικότητες οι οποίες παίξαν κεντρικό ή περιφερειακό ρόλο στην ζωή του, καθώς και την εξέλιξη μιας απο τις συλλογές που δημιούργησε και που κατέληξε σε μουσείο. Σε μια παρουσίαση-εγκατάσταση αυτής της υπο εξέλιξη έρευνας που έκανα στο εργαστήριο μου, έδειξα την δουλειά μου σε φωτογραφίες, σχέδια και κατασκευές μαζί με ένα έντυπο, συρραφή απο συνεντεύξεις, ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και αρχειακές φωτογραφίες μαζί με βιογραφικά των τριών και της συλλογής. Η παρουσίαση συνοδευόταν απο ένα κείμενο με απόσπασμα συνέντευξης του Grzegorz Kowalski (δες Kowalnia) για τον ρόλο του καλλιτέχνη. «Αν αποδεχτούμε ότι η τέχνη πρέπει να απευθύνεται στη συλλογική συνείδηση, οτι πρέπει να εισαγάγει το κοινό σε νέα πεδία αντίληψης ή απλά να θέτει ερωτήματα και να δημιουργεί αμφιβολίες, είναι προφανές ότι ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να συμμορφώνεται με την ηθική και το σύστημα αξιών της εποχής του.» [εξηγεί αναφερόμενος στο παραμύθι «Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα »] «Τέχνη δεν είναι το παιδί της ιστορίας που καταγγέλει και ανακηρύσσει τον αυτοκράτορα γυμνό, οι καλλιτέχνες είναι οι ράφτες που επιθυμούν να ανυψωθούμε στο επίπεδο της μη-ένδυσης γδύνοντας τον αυτοκράτορα.» Η τέχνη είναι μια φαντασίωση, όχι τόσο ως μια απάτη, αλλά ως μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, μια κατάσταση που προυποθέτει πίστη για να υπάρχει. «Η Τέχνη δεν είναι η ανακάλυψη και η αποκάλυψη, αλλά η ανάληψη της ευθύνης για την πραγματικότητα που δημιουργείς πέρα από τα κατεστημένα.» Θεωρώντας λοιπόν τον Ιόλα ως ‘τον περιπλανώμενο αυτοκράτορα’, τον παρουσίασα, σ’ένα τμήμα της διαδρομής του, μέσα απο την βιογραφία των Theodora Roosevelt-Keogh, Niki Stifel, John de Cuevas και του μουσείου De Menil. http://the-ocelot.blogspot.com/

The Travelling Emperor for the open call ‘Alexander Iolas’ a project of Filopappou group (omada Filopappou) The issue of the villa Iola, along with the phenomenon of Iola’s personality creates an extent field of research that, from early on, appeared difficult to grasp and to work or comment on it. Throughout the research we have done as Filopappou group, what intrigued me was the Iola’s exuberance and the multiple lives that seemed to have lived, constantly mobile and always with the term ‘ambiguous’ applied to whatever he did. It appears that apart from the exuberance, he’s characterized by an audacious spirit and his own moral system that undoubtedly at times was in conflict with the current social values. Following the journeys he made and the identities he switched, through the biographies and interviews of his associates and friends, and trying to understand, or at least form an opinion of my own, about the phenomenon Iolas and his ambition for Villa Iola, I explored three figures that played a central or peripheral part in his life and the evolution of one of the collections he created which resulted in a museum. In a presentation- installation of this on-going research that I made in my workshop, I showed my work of photographs, plans and constructions along with a print issue collated from interviews, anecdotal stories and archival photographs with the biographies of the three and the collection. The presentation was accompanied by a text with extract of Grzegorz Kowalski (see Kowalnia) interview about artist’s role. ‘If we acknowledge that art has to address the collective consciousness, that has to introduce the public into new areas of comprehension or to simply pose questions and create doubts, it is obvious that the artist cannot comply with the morals and the system of ethics of his time’[illustrating this point G.K. is interpreting the fairytale ‘The Emperor’s new clothes’] ‘Αrt is not the child-whistleblower of the story that pronounces the emperor nude; the artists are the tailors that they desire to exhilarate to the heights of non-clothes by undressing the emperor.‘Art is an illusion not as a deception but as a constructed reality, a condition that requires faith to exist. Αrt is not about discovering and revealing but it is about taking responsibility of the reality that one is creating beyond the established.’ Considering then Iolas as ‘the travelling emperor’ I present him in a part of his journey, through the biography of Theodora Roosevelt-Keogh, Niki Stifel, John de Cuevas and the Collection De Menil. http://the-ocelot.blogspot.com/