
Γεννήθηκε το 1971, μητέρα ενός παιδιού μένει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ανεξάρτητη εικαστική καλλιτέχνιδα με ειδίκευση στη γλυπτική, στη φωτογραφία και στην τέχνη στον δημόσιο χώρο. Το έργο Μορφές της ζωής-Σκευή επιβίωσης στη μητρόπολη ανήκει στην μόνιμη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα και πραγματοποιήθηκε μέσα από τις νέες παραγωγές του Μουσείου το 2012. Βραβείο από το Εθνική Πινακοθήκη Τιράνων για το έργο Κουβούκλια Μεταμόρφωσης το 2007. Συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις, μπιενάλε, συνδιοργανώσεις και πολιτιστικά προγράμματα στην Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία, Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας, Σικάγο-ΗΠΑ, με ατομικά και συνεργατικά έργα (Ομάδα Φιλοπάππου, Δίκτυο Νομαδικής Αρχιτεκτονικής).
«Το έργο φτιάχνεται μέσα από μιαν έγνοια, μέσα από τη διαλεκτική αντιστροφή: της αναπαράστασης σε πραγματικότητα, του εφήμερου καθημερινού στοιχείου στο μνημειακό, του εδώ και τώρα στο νοσταλγικό παρελθόν, της επικοινωνίας σε αισθητικές μορφές, μέσα από το παιγνίδι, τα όρια, τη μητρότητα. Καταπιάνομαι με την αναπαράσταση του σύγχρονου υποκειμένου μέσα στο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον. Mέσα από γλυπτικές εγκαταστάσεις, από παρεμβάσεις, performances και πράξεις-δράσεις στο δημόσιο χώρο, φτιάχνω εφήμερα μνημεία και περσόνες.»
Εγκατάσταση
Μια ξένη στην πόλη μας!
πρακτικές εικαστικής παρέμβασης στη γειτονιά – εφήμερες γλυπτικές και άλλες κατασκευές σε δημόσιους & κοινόχρηστους χώρους (2004-2007)

φωτογραφίες, κείμενα, βιντεοεγκατάσταση
3* 70Χ100Χ50 εκ.
Σ’ αυτήν την εγκατάσταση Μια ξένη στην πόλη μας! Πρακτικές εικαστικής παρέμβασης στη γειτονιά-εφήμερες γλυπτικές και άλλες κατασκευές σε δημοσίους & κοινοχρήστους χώρους, παρουσιάζω με μια συνοπτική ματιά 5 ατομικά σχεδιασμένα καλλιτεχνικά εγχειρήματα από την παρελθοντική μου δράση σε τρεις ευρωπαϊκές πόλεις: Βαϊμάρη, Βενετία, Αθήνα. Είναι οι αποτυπώσεις δημόσιων παρεμβάσεων, προσωρινών επιτόπιων εγκαταστάσεων σε δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους της πόλης, μιας εφήμερης κατοίκου που προσπαθεί να γίνει ντόπια χωρίς ποτέ να τα καταφέρνει ακριβώς. Οι εγκαταστάσεις συνήθως είναι μεγάλων μεγεθών, φτιαγμένες με πολλές διαφορετικές τεχνικές και πολλά μεικτά υλικά. Τοποθετημένες, σταθερές και μεταβαλλόμενες σε χώρους παιχνιδιού για παιδιά, σε κεντρικούς χώρους στάθμευσης της πόλης, σ’ έναν τοίχο σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Luigi Snozzi, μεταφερόμενες σε ένα τρίκυκλο σε μια ψυχογεωγραφική διαδρομή που διασχίζει βιομηχανικούς χώρους, σε μια διαδικασία εξερεύνησης χώρους εργασίας/περάσματα του ξένου στο οικείο, κ.άλ, οι εγκαταστάσεις συνοδεύονται πάντα από παράλληλες δράσεις, από συνομιλίες με τους περίοικους για το καλλιτεχνικό έργο, ενίοτε την τοπική γλώσσα την αλλά και την ιστορία του τόπου. Χρησιμοποίησα πολλές διαφορετικές τεχνικές και πάρα πολλά μεικτά υλικά. Άλλοτε εκτυπώσιμα πλαστικά φύλλα και φωσφορούχο χρώμα φθορισμού, καθώς και σύστημα ηλεκτρικού φωτισμού με προβολείς. Άλλη φορά καρφιά, σπάγκο για αρχιτεκτονικές μετρήσεις, κιμωλίες, και χαρτιά, καθώς και για εργαλεία μια πυξίδα κι ένα σφυρί. Η διάρκεια των παρεμβάσεων ήταν από 7 ημέρες ως και 2 μήνες. Παρουσιάστηκαν στην περιοχή Neues Bauern am Horn & στην περιοχή Stadionvorplatz στη Βαϊμάρη-Γερμανία τον Ιούνιο του 2004, σε εναλλακτικούς εκθεσιακούς χώρους καθώς και ως δικτυακή ιστοσελίδα στο internet.
Παρουσίαση
Υπόθεση Αλέξανδρος Ιόλας – Ότι μας έμεινε
Αγγελική Σβορώνου, Άννα Τσουλούφη-Λαγίου
Θεματική: Τέχνες, Πολιτισμός, Κοινότητα, Παράδοση & Μνήμη
Διάρκεια εισήγησης: 45’-60’ (+30’-45’ συζήτηση)
Στο πλαίσιο της Συμμετοχικής Έρευνας Δράσης με μέσα Σύγχρονης Τέχνης ΙΟΛΑIΤΙΠΟΤΑ, οι εικαστικές καλλιτέχνιδες Αγγελική Σβορώνου και Άννα Τσουλούφη-Λάγιου θα παρουσιάσουν με μια επιτελεστική διάλεξη την εικαστική έρευνα και δράση της ομάδας Φιλοπάππου με θέμα τόσο την περσόνα και μυθικό συλλέκτη της Ελλάδας της χούντας αλλά και της μεταπολίτευσης Αλέξανδρο Ιόλα, όσο και το «έδαφος» και πεδίο της δόξας του, την μυθική του βίλα Ιόλα. Δράση και έρευνα που πραγματοποιήθηκε συλλογικά από το 2007 ως το 2011. Οι δύο παρουσιάστριες θα αποπειραθούν να ανασυντάξουν μια συνολική εικόνα της εικαστικής έρευνας ως μέλη της ομάδας της Ομάδας Φιλοπάππου και συμμετέχουσες στο project «Το Παράδειγμα Αλέξανδρος Ιόλας» (2008-9).
Με αφετηρία τις δράσεις και τα κείμενα που έχουν γραφτεί για το συγκεκριμένο θέμα από την ομάδα, και μέσα από μια ατομική, βιωματική ματιά θα δείξουμε τη διαδικασία της εικαστικής έρευνας ως καλλιτεχνική πρακτική. Θα γίνει μια συνολική ανασύσταση όλων των θεματικών και των αξόνων της συγκεκριμένης έρευνας, μέρη της οποίας παρουσιάστηκαν από την Ομάδα Φιλοπάππου και μεμονωμένα μέλη της σε δράσεις, εκθέσεις και ημερίδες. Επιπλέον θα εκτεθούν επιτόπου ντοκουμέντα (φωτογραφίες, έγγραφα, βίντεο κ. άλ.) που συλλέχθηκαν τόσο κατά τη διάρκεια της επιτόπιας έρευνας της Ομάδας στη βίλα Ιόλα όσο και μέσω έρευνας σε αρχεία του Τύπου καθώς και συνεντεύξεων με παράγοντες της εγχώριας καλλιτεχνικής σκηνής. Παρεμβάσεις αναμένονται να γίνουν από τις/ους προσκεκλημένες/ους εικ. καλλιτέχνιδες/ες Μαίρη Ζυγούρη, Τερέζα Παπαμιχάλη Νίκο Παπαδόπουλο και Κώστα Χριστόπουλο, βασικά μέλη της Ομάδας Φιλοπάππου.
Ομάδα Φιλοπάππου, προφίλ
Ομάδα Φιλοπάππου είναι μια ανοιχτά διαμορφωμένη καλλιτεχνική συλλογικότητα που λειτουργεί μη ιεραρχικά, στη βάση της αυτοδιοργάνωσης. Οι δράσεις της είναι αποτέλεσμα ενός συνόλου εθελούσιων μη αμειβόμενων συνεργατικών προσπαθειών, πολυάριθμων αυτοδιευθυνόμενων ανθρώπων, που εργάζονται ισότιμα από κοινού, χωρίς συγκεντρωτική οργάνωση ή ηγεσία, χωρίς επίσημα και σταθερά μέλη, με καθοδήγηση μόνο από την προσωπική συνείδηση, ή από αποφάσεις που λαμβάνονται μέσω ανοιχτών συζητήσεων μεταξύ των εκάστοτε συμμετεχόντων. Οι τελευταίοι δεν αναλαμβάνουν κάποιον συγκεκριμένο ρόλο ή κάποια δεδομένη ατζέντα. Κάθε ιδέα και κάθε πρόταση ενεργοποιεί νέες πρωτοβουλίες και λόγους, οι οποίοι δεν είναι κατ’ ανάγκη συναινετικοί. Η συνύπαρξη των εμπλεκομένων δεν ορίζει μία κοινότητα, αλλά μία δικτυακού τύπου συνάρθρωση, της οποίας οι μετέχοντες ρέουν στις διαδρομές και τα σημεία αυτού του δικτύου. Οι πιθανές αντιπαρατιθέμενες θέσεις και προθέσεις δεν αποτελούν τροχοπέδη στη δημιουργία των διαφόρων δράσεων ή σχεδιασμάτων. Απεναντίας, οι αντιπαραθέσεις και οι διαφορές οφείλουν να αναδεικνύονται, αποτελώντας πρώτη ύλη για την πρακτική της εν λόγω συλλογικότητας.
The Filopappou Group is an open art collective that operates in a non-hierarchical, self-organized way. Its projects arise from the collaborative efforts of a number of self-directed individuals who work together on a non-profit basis. The group acts consciously according to decisions taken in open discussions where there is no leader, nor centralized organization and no official or permanent members. The participants do not take up any particular role or any given agenda. Every new idea or proposal stimulates new initiatives and reasoning that are not a priori consensual. The coexistence of those involved does not form a community but rather a kind of network whose members flow through its routes and hubs. Any potentially contradicting positions and intents do not hinder the making of various actions or projects. On the contrary, contradictions and differences are very much welcomed, as they provide raw material for the group’s practice.