
Η Δήμητρα Τζώτζιου γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Σπούδασε νηπιαγωγός στο πανεπιστημίο της Πάτρας και Καλές Τέχνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έργο
Λαβαρο-Σπείρα (2022)
Σήτα, νήμα, καρφιά, ξύλο
110Χ110 εκ.
Λάβαρο, αντί υφάσματος, σκληρό μεταλλικό διάτρητο υλικό, φέρει τη σπείρα, σύμβολο της δημιουργίας και της εξέλιξης, σύμβολο μιας ευρύτερης νοητής ομάδας που «κάθεται στα καρφιά» και αναζητά «του νήματος στην άκρη»…
Εγκατάσταση

Ευχή (2024)
συλλογική δράση σε εξέλιξη, από το στήσιμο μέχρι το τέλος της έκθεσης σχοινί και διάφορα υλικά.
250Χ250Χ200 εκ.
Κόμπος-σύνδεσμος -σύνδεση ή και σύμπλεγμα; Κομποσκοίνι – προσευχή… ονειροπαγίδα εμποδίζει το κακό, αφήνει να περνάει το καλό. Πού πάει η προσευχή στον ουρανό, στη γη; Δίχτυ – δίκτυο – Ιστος …του νήματος η άκρη – ο μίτος της Αριάδνης… Υλικά και αντικείμενα που φέρουν αναμνήσεις και συμβολισμούς. Σκέψεις και συνειρμοί πού μπλέκονται, δημιουργούν συνάψεις … Πλέξιμο – μπλέξιμο, ανθρώπινη επαφή, σύνδεση, συνύπαρξη, συνδημιουργία … όπως ακριβώς οι ανθρώπινες σχέσεις που μπλέκονται και πλέκουν ομάδες, κοινότητες, συλλογικότητες, παρέες ,απλώς γνωστούς ή και άγνωστους, που κάτι τους συνδέει.
Ότι και να είναι… ας βγαίνει από ένα καλό μέρος της καρδιάς του καθενός μας και ας εύχεται το συλλογικό καλό.
Στην πλεκτή κατασκευή από σχοινί, που ξεκινά από ψηλά με ένα κύκλο και καταλήγει σε μία πέτρα που ακουμπά στο πάτωμα, στα κενά που δημιουργεί η πλέξη καλούμαστε όλοι, συμμετέχοντες στην έκθεση και επισκέπτες να πλέξουμε να δέσουμε να στερεώσουμε διάφορα υλικά και μικροαντικείμενα (πχ νήματα, σχοινιά, κορδέλες, σύρματα, δαντέλες, δίχτυα, τούλια, σίτες, ξυλαράκια, κοχύλια, κλειδιά, καρφιά κ.α.