Ο Δημήτρης Φωτίου σπούδασε Γλυπτική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1994-2000) και στη συνέχεια με υποτροφία του ΙΚΥ, συνέχισε τις σπουδές του στη σχολή Wimbledon School of Arts στο Λονδίνο αποκτώντας μεταπτυχιακό δίπλωμα (MFA) στη Γλυπτική (2001).
Ζεί και εργάζεται στην Αθήνα.
Θεματικά το έργο του Φωτίου διερευνά μια σειρά εννοιακών στοιχείων, όπως η επικοινωνία, η γλώσσα, η πληροφόρηση, η πολιτική, οι διαπροσωπικές σχέσεις και η κοινωνική δυναμική.
Έργα του βρίσκονται τόσο στον φυσικό όσο και τον δυνητικό χώρο. Έχει συμμετάσχει σε καλλιτεχνικά συμπόσια και εκθέσεις στην Ελλάδα, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Αυστρία, Γερμανία, Ιρλανδία, Τουρκία, πολλές στο διαδίκτυο και έχει κάνει δύο ατομικές.
Ιστότοπος: www.fotiou.net
Εγκατάσταση
Sweet Villa (2024)
Γλυπτική εγκατάσταση / δράση
Σχέδιο με χαρτοταινία, καραμέλες
380cm x 225cm x 4cm (μεταβλητές)
Κάτοψη της βίλας Ιόλα από καραμέλες με χρυσό περιτύλιγμα. Η χρήση του χρυσού χρώματος παραπέμπει στην αίγλη και στην πολυτέλεια που χαρακτήριζε την οικία κατά την ακμή της, μιμούμενη την ελκυστικότητα και την αύρα πλούτου που την περιέβαλε.
Η χρήση της καραμέλας, ενός εύθραυστου και αναλώσιμου υλικού, με τη γλυκιά της γεύση, προσκαλεί τον επισκέπτη να αλληλεπιδράσει με το έργο, καταναλώνοντας μέρος της κάτοψης, καλώντας τον να «απολαύσει» την αίγλη της βίλας, έστω και συμβολικά, έστω και για λίγο. Το έργο ολοκληρώνεται με την κατανάλωση της κάτοψης από τον επισκέπτη, ως αναφορά στη λεηλασία και στο “πλιάτσικο” που υπέστη η βίλα, μετά το θάνατο του συλλέκτη.
Εργαστήριο
iol-AI-tipota
Εργαστήριο τεχνητής νοημοσύνης με επίκεντρο την παρέμβαση στον συμβολισμό οικείων ερεθισμάτων
Πώς θα είναι η πόλη αν φτάσει κι εδώ ο πόλεμος; Πώς θα είναι η πόλη όταν η κλιματική κρίση την ερημοποιήσει; Πώς θα ήταν η πλατεία Ιόλα με γλυπτά της Νίκη ντε Σαν Φαλ; Τι εικόνα θα έχει το σπίτι, το σχολείο ή το γυμναστήριο μας έπειτα από μακροχρόνια εγκατάλειψη;
Στο πλαίσιο του παρόντος εργαστηρίου, η ανάλυση και η εξέταση επικεντρώνεται στη χρήση εικόνων, λέξεων και εννοιών που απορρέουν από τον οικείο μας χώρο, καθώς και σε αντικείμενα που είναι ευρέως γνωστά στην καθημερινότητά μας. Πρόκειται για φαινόμενα και καταστάσεις με τις οποίες έρχεται σε επαφή άμεσα ή έμμεσα ο καθένας από εμάς, σε ποικίλες πτυχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Η αντίληψή μας σε σχέση με αυτά τα φαινόμενα καλείται να επεκταθεί με τη χρήση της φαντασίας μας, προσφέροντας ένα δημιουργικό πλαίσιο για την εξερεύνηση πιθανών σεναρίων και αλλαγών. Σε αυτό το πλαίσιο, η χρήση τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) ίσως αναδεικνύεται ένα σημαντικό εργαλείο, επιτρέποντας μας να εξερευνήσουμε νέες διαστάσεις και πιθανώς να δούμε αν η νέα αυτή τεχνολογία μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, εξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) σηματοδοτεί μια νέα διαλεκτική αναζήτησης και εξερεύνησης, ανατροφοδοτώντας τη σκέψη μας και παρέχοντας νέες δημιουργικές προοπτικές. Η δική μας καλλιέργεια της αντίληψης και η δημιουργική ανασκόπηση των στοιχείων αυτών, θα συμβάλλουν στην κατανόηση της επίδρασης της τεχνητής νοημοσύνης στην κοινωνία μας ως εργαλείου έκφρασης, σε συνάφεια με τον τεχνολογικό προοδευτισμό.
Ι-όλα ή τίποτα 