Ευτυχία Ροδοπούλου

Σκηνοθέτης, ηθοποιός, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, επιμελήτρια μουσικής επένδυσης σε θεατρικές παραστάσεις και δρώμενα.
Διοργανώτρια καλλιτεχνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων στο ¨Εργαστήρι σκέψης και τέχνης¨.
Δίδαξε σε δημόσια σχολεία, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Εργαστήριο Τέχνης Αγίας Παρασκευής και διοργάνωσε σεμινάρια διδακτικής στους καθηγητές εικαστικών πανελλαδικά.
Έργα της έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Συμμετοχικό εργαστήριο

Οι νοικοκυρές παλεύουν ολημερίς να σβήσουν τα σημάδια απ’ τη ζωή στο σπίτι τους κι όταν φύγουν όλοι, όταν όλα μπουν στη θέση τους, τις πνίγει η μοναξιά. «Βούρκωσε το παράθυρο. Ψάχνω τα σημάδια σου κι η νύχτα δυσκολεύεται ν’ ανασάνει». Ας ανασύρουμε τώρα τις προσωπικές μας μνήμες μες απ’ τ’ αντικείμενα που είναι για τον καθένα μας ξεχωριστά. Αντικείμενα που έχουν συνδεθεί με μνήμες ευτυχίας ή πόνου. Κοίταξε γύρω σου προσεκτικά. Συγκέντρωσε, τα αντικείμενα που σ’ έχουν σημαδέψει. Μονομιάς γίναν όλα σημαντικά! Το κουρελάκι από το γιορτινό σου φουστάνι, τα μυρωδικά της μητέρας, τ’ αποχτενίδια των αγαπημένων σου, η παλιά σαλιάρα ή το κορδόνι απ’ τ’ αθλητικά παπούτσια του παιδιού, το κουμπί της ποδιάς του σχολείου, το εισιτήριο που δεν πέταξες, η φωτοτυπία μιας φωτογραφίας που λατρεύεις, το βιβλίο που σε σημάδεψε, η παλιά σου ξεβαμμένη κορδέλα, η εφημερίδα που κράτησες, λίγη άμμος που κουβάλησες το καλοκαίρι, το μαλλί απ’ το φθαρμένο σου πουλόβερ, ό,τι απέμεινε απ’ το ψαθί της παλιάς καρέκλας, το σχισμένο κέντημα της γιαγιάς, όλα! 

Από τα αντικείμενα αυτά δημιουργήσαμε μονοτυπίες και συνθέσαμε το πορτραίτο της ζωής μας, αλλά κι ένα ομαδικό έργο με τα αποσπάσματα της ψυχής της ομάδας. Μαζί αποκαλύψαμε τη συμβολική υπόσταση των πραγμάτων, αναζητήσαμε την κρυμμένη δομή τους, επιχειρήσαμε να αναπλάσουμε το ορατό σε μια καινούρια φόρμα, φορτωμένη με την ιερότητα του χρόνου, πλασμένη σύμφωνα με το προσωπικό όραμα του καθενός. Απλωθήκαμε σε ποιητικούς «τόπους» και «τοπία», με μια καινούρια ενέργεια, όπου το ευτελές μεταμορφώθηκε σε πολύτιμο.